Gevonden bij 2 winkels vanaf
€ 24,95
(minder betalen?)
Wat is goede, minder goede, of slechte architectuur? OASE onderzoekt architectuurkritiek en de receptiegeschiedenis van architectuur.For English see below De architectuurgeschiedenis kan niet alleen gelezen worden als een accumulatie van gebouwen en ontwerpen, maar ook als een slingerbeweging tussen appreciatie en afkeuring van projecten, oeuvres en posities, aangedreven door uiteenlopende argumenten. Naast de ‘traditionele’ overzichtswerken, recensies in vakbladen en kritiek in tijdschriften, spelen in toenemende mate ook andere media een rol, zoals weekendbijlagen van kranten, sociale media, nieuwsbrieven, politieke arena’s, en fora waar de architectuur gecultiveerd wordt. Oeuvres en projecten zijn onderhevig aan ‘de waan van de dag’, aan golfbewegingen in de appreciatie door publiek en critici. Dat maakt het bij momenten ondoorzichtig wat goede, minder goede of slechte architectuur is. Dit nummer van OASE onderzoekt hoe verschuivende appreciaties, om zeer uiteenlopende redenen, kunnen functioneren als productief misverstand, en als hefboom om de architectuurkritiek een stap vooruit te helpen en het denken over architectuur los te wrikken uit elke mogelijke canon of uit het keurslijf van veronderstelde zekerheden. >English< The history of architecture can not only be read as an accumulation of buildings and designs, but also as a pendulum movement between the appreciation and the rejection of projects, oeuvres and positions, driven by varying arguments. In addition to conventional general publications, reviews in professional journals and criticism in magazines, other media increasingly play a part, such as weekend supplements of newspapers, social media, newsletters, political arenas and forums that cultivate architecture. Oeuvres and projects are subject to trends, to waves of appreciation by audiences and critics. As a result, it is sometimes unclear what it is that makes architecture good, less good or bad. This issue of OASE investigates how changing appreciations, for a wide variety of reasons, can act as productive misunderstandings and as levers that can take architecture criticism a step forward and help architecture reflection to break free from any given canon or from its straitjacket of assumed certainties.
